|
Bełchatowski węgiel liczy sobie ok. 20 mln lat. Jego powstanie zostało
poprzedzone szeregiem różnorodnych procesów rozpoczynających się
ok. 70 mln lat temu. Na terenie naszego złoża istniało wtedy ciepłe
morze, które ulegało stopniowemu spłycaniu, co doprowadziło do wynurzenia
się szeregu wysp, a następnie rozległego lądu.
Okres ten to tzw. regresja morska, czyli cofanie
się morza, co było związane z wypiętrzaniem się Karpat. Dodatkowym
efektem tego procesu było powstanie naprężeń rozciągających na dalekim
przedpolu. Wskutek tych naprężeń oraz innych procesów geotektonicznych,
sól zalegająca w rejonie Bełchatowa na głębokości ok. 3 km wyciskana
była ku powierzchni terenu. Ubytek mas w głębi ziemi oraz naprężenie
tektoniczne spowodowały powstanie struktury zwanej rowem tektonicznym
Kleszczowa.
Około 20 milionów lat temu zaistniały w obrębie rowu
Kleszczowa warunki umożliwiające rozwój bagniska, a następnie torfowiska.
Funkcjonujące w obrębie rowu jezioro zostało wypełnione materiałem
znoszonym z terenów przyległych,
a następnie ulegało powolnemu zarastaniu przez sitowia oraz roślinność
turzycową. Brzegi jeziora porastały lasy podobne do dzisiejszych
lasów podzwrotnikowych o znacznym udziale drzew iglastych. Okresowo
lasy te pokrywały cały obszar torfowiska, tworząc tzw. torfowisko
wysokie. Kolejne fazy zarastania zbiornika były powodowane przez
ciągłe osiadanie dna rowu tektonicznego, co sprzyjało nagromadzeniu
się miąższych osadów torfu.
Panujący wówczas na naszym kontynencie klimat ciepły
i wilgotny sprzyjał rozwojowi w obrębie torfowiska procesów biochemicznych.
W drzewnych zespołach dominowały wtedy drzewa typu sekwoi, platanów,
magnolii i bursztynowców. Rzadziej występowały oleandry, laury czy
migdałowce.
Wraz z obniżaniem się dna rowu tektonicznego osady
torfowiska przykrywane były innymi osadami. Pod wpływem tych obciążeń
i wzrostu temperatury wraz ze wzrostem głębokości, następowało wyciskanie
wody z torfu, czyli miały miejsce tzw. procesy kompakcji, które
doprowadziły do powstania pokładu węgla brunatnego.
Złoże węgla brunatnego Bełchatów charakteryzuje się
dużą miąższością dochodzącą do 100m. Taka grubość pokładu nie była
możliwa bez udziału procesu subsydencji, czyli powolnego osiadania
dna zbiornika wskutek procesów tektonicznych. Należy pamiętać, iż
1m węgla brunatnego powstaje z ok. 4m torfu.
źródło - oficjalna strona KWB Bełchatów
|